Przełęcz Col de la Bonette

01/04/2019 0 By Aleksander Lipowski

Nazwa: Col de la Bonette
Kod: EU_F_Col_de_la_Bonette
Kraj: Francja
Region: Alpy Prowansalskie, Alpy Nadmorskie
Lokalizacja początku: Jausiers (Francja)
Lokalizacja końca: Saint-Sauveur-sur-Tinée (Francja)
Trudność: 2/5
Płatna: Nie
Długość: 73 km
Czas przejazdu: około 1,5 h
Maksymalna wysokość: 2715 (2802) m n.p.m.
Pokonana wysokość: 1224 m

Opis trasy na Col de la Bonette

Gdybym miał wybrać tylko jedną alpejską przełęcz, którą mógłbym w tym roku odwiedzić – będzie to Col de la Bonette. Za każdym razem, gdy docieram na szczyt de la Bonette, zachwycam się zapierającym dech widokiem, niesamowicie czystym powietrzem, dzikością tego miejsca i przyjemnością z dotychczasowej i przyszłej jazdy.

Tablica szlaku Route des Grandes Alpes na drodze do Col de la Bonette

Droga na przełęcz stanowi część długiej na przeszło 720 km trasy Route des Grandes Alpes, wytyczonej przez najpiękniejsze przełęcze i drogi francuskich Alp.

Col de la Bonette nie jest najwyższą przełęczą Alp. Zarówno Stelvio jak i Col de l’Iseran pobiły ją o kilkadziesiąt metrów. Obie ustępują jednak dodatkowej atrakcji, jaką jest pętla drogi wokół szczytu de la Bonette. Ten krótki odcinek jest najwyżej położoną asfaltową drogą w Europie i wspina się na wysokość 2802 m n.p.m. To najwyżej położone miejsce, w które twój motocykl jest w stanie dotrzeć po asfalcie. Ty możesz jednak zostawić motocykl na drodze i wspiąć się jeszcze kolejne 60 m aby stanąć na szczycie o wysokości 2862 m n.p.m. Gdy rozejrzysz się wokół, wszystkie okoliczne szczyty schowają się poniżej a twój wzrok sięgnie odległych i groźnie wyglądających pasm skalnych.

Zarówno podjazd jak i zjazd z przełęczy daje dużo satysfakcji motocykliście. Droga wije się niezliczonymi serpentynami nad krótkimi urwiskami i zielonymi stokami. Nie jest to trasa ekstremalna ale wymaga bardzo dobrego panowania nad motocyklem. W wielu miejscach od spadku oddziela Cię tylko namalowana linia, czasem kamienne murki a w szczególnie niebezpiecznych miejscach metalowe barierki. Podjazd jest długi i ciekawy, ruch na nim znacznie mniejszy niż na austriackich czy szwajcarskich górskich drogach. Spotkasz jednak wielu rowerzystów, na których należy szczególnie uważać bo na zjazdach osiągają prędkości podobne do twoich.

Przebieg trasy na Col de la Bonette

Podjazd

Podjazd na przełęcz zaczynasz w miejscowości Jausiers. Droga biegnie w pięknej i zielonej dolinie ponad którą widać już wysokie szczyty. Przez kolejne kilometry wije się ona po niezbyt ostrych serpentynach i zakrętach. jest niezbyt szeroka ale wyminięcie nielicznych pojazdów nie stanowi dla motocykla dużej trudności. Stopniowo bujna zieleń ustępuje krzewom i trawom a spośród nich zaczynają wyzierać gołe skały i kamienie. Mniej więcej od połowy podjazdu, skały i kamienie zaczną dominować w krajobrazie a droga stanie się nieco bardziej stroma i kręta. Ostatni odcinek przed Col de la Bonette będzie jednak spokojny i mało kręty jak na drogi na tej wysokości. Może za to pojawić się śnieg koło drogi, który potrafi zalegać miejscami przez większą część roku. Sama przełącz wygląda jak skalna brama otwierająca się nagle po lewej stronie. Droga rozwidla się, prosto biegnie odcinek pętli wokół szczytu, którym po kilku minutach dojedziesz w to samo miejsce ale po drugie stronie skalnego przepustu. Jeśli nie zalega tam śnieg – koniecznie przejedź wokół!

Szczyt

Po południowej stronie pętelki wokół szczytu możesz zaparkować motocykl i wspiąć się szutrową ścieżką na sam szczyt, do punktu widokowego na 2862 m n.p.m. Z racji na rozrzedzone powietrze wspinaczka trwa dłużej niż by się wydawało patrząc z dołu. Można się trochę zadyszeć ale wejść warto, bo widok rozciągający się ze szczytu jest niepowtarzalny! Nic nie zasłania całej panoramy a tablice informacyjne pozwalają na identyfikację szczytów i kierunków geograficznych.

Zjazd

Podobnie jak podjazd, droga za przełęczą nie obfituje w trudne czy niebezpieczne serpentyny. jest w miarę prosta i pozwala na relaks i podziwianie widoków. Po minięciu ruin osady Camp des fourches zaczyna się jednak wić na serpentynach i robi nieco bardziej stroma. Momentami pojawiają się strome ściany i małe urwiska. Droga zanurza się w dolinę. Wyraźnie można odczuć że biegnie na południe. Niezależnie od pogody po północnej stronie przełęczy, tutaj robi się coraz cieplej a roślinność rośnie bujniej i odważniej. W głębi doliny droga coraz częściej biegnie po niemal pionowym stoku i jest pełna zakrętów. Zaczyna się typowy dla Alp Nadmorskich sposób jazdy. Po jednej stronie pionowa skała powyżej drogi a po drugiej pionowa ściana poniżej drogi. Im dalej na południe, tym dolina robi się bardziej stroma i wąska. Droga wije się trawersami po stokach i skałach. Widać wyraźnie że tutaj człowiek nie okiełznał przyrody i prowadząc drogę, musiał dostosować się do jej potęgi.

Informacje praktyczne

Droga na przełęcz otwarta jest od czerwca do października. Niemniej jednak miejscami nawet w lipcu może na niej zalegać śnieg a pętla wokół szczytu może nie być przejezdna jeszcze długo po otwarciu przełęczy.
Droga nie jest szczególnie trudna ale nie należy lekceważyć niektórych zakrętów. Mogą być bardzo ostre i przebiegać nad urwiskami.
Trasa ta jest ogromnie popularna wśród rowerzystów. Na zjazdach osiągają znaczne prędkości i często poruszają się dużymi grupami, zajmując większą część drogi.
Na szczycie może być silny wiatr i bardzo ostre słońce. Na spacer do punktu widokowego warto zabrać ze sobą czapkę i okulary przeciwsłoneczne.
Asfalt na całej długości drogi jest w dobrym stanie ale erozja skał i deszcze mogą powodować pojawianie się na jezdni żwiru i kamieni. Należy na nie uważać, zwłaszcza na zakrętach.
Im bliżej morskiego wybrzeża tym więcej napotkasz motocyklistów śmigających na sportowych maszynach. Ich szybka jazda, mimo iż widowiskowa, bywa bardzo niebezpieczna. Zachowaj daleko idącą ostrożność na “ślepych” zakrętach i nie staraj się dotrzymać kroku lokalnym ścigaczom. Oni ćwiczą taką szaloną jazdę od dzieciństwa…

Warte zobaczenia

Jak już wcześniej pisałem – obowiązkowym punktem jest szczyt De la Bonette – około 20-30 minut spaceru z najwyższego punktu drogi za przełęczą
XIX wieczny obóz wojskowy Camp des fourches, położony około 9 km na południe od przełęczy. Obóz został zbudowany w latach 1896-1910 i rozbudowany przed II wojną światową. Dziś to ruiny kilku baraków i zabudowań magazynowych, ostatnio poddane renowacji.
12 kilometrów na południe od przełęczy, zaraz przy drodze, znajduje się mała restauracja Gîte Communal de Bousieyas. Ogromnym jej atutem są ogromne hamburgery wg własnej receptury właścicielki. W czasie jedzenia można obserwować przez teleskop skalne gniazdo orłosępa brodatego (Gypaetus barbatus)